اپیدمیولوژی اختلالات مفصل گیجگاهی فکی دانشجویان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی سال 1377

با توجه به شیوع بالای اختلالات مفصل گیجگاهی فکی و عوارض شناخته شده آن و گزارشات متفاوت از شیوع بیماری و بیماران و به منظور تعیین اپیدمیولوژی اختلالات مفصل گیجگاهی فکی، تحقیق بر روی دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام گرفت. تحقیق به روش توصیفی و بر اساس مبنای مشخص آماری 260 نفر و نمونه گیری بصورت تصادفی انجام شد. در بررسی بالینی، درد، حساسیت عضلات، صدای مفصل، حداکثر باز شدن عمودی فک، سن، جنس، مال اکلوژن حاضر، تماس های پیش رس، سایش دندانی و وجود Clenching و Bruxism مطالعه شد. شیوع اختلالات مفصل گیجگاهی فکی 46.5 درصد بدست آمد که شامل Clicking 22 درصد، محدودیت حرکت فکین 12.2 درصد، درد 4.7 درصد و 7.6 درصد دچار دو یا سه علامت فوق با هم بودند. درد در کل افراد بیشتر از نوع منتشر، شیوع Clenching و Bruxism در افراد مونث بیشتر از مذکر بود. افراد مونث دچار Clicking، بیشتر به درد مبتلا بودند تا افراد مذکر. در 52.6 درصد افرادی که حداقل یکی از علایم TMD را داشتند کار دندانپزشکی عامل مستعد کننده برای شروع TMD بوده است. از میان عوامل تشدید کننده، جویدن غذای سفت بیشتر سبب درد و Clicking می شد. با بررسی یافته های بدست آمده و مقایسه آن با سایر مطالعات اپیدمیولوژیک، مشخص می گردد که سن، جنس، شغل، موقعیت جغرافیایی و اجتماعی و نحوه اجرای تحقیق به میزان زیادی بر یافته های بدست آمده از تحقیقات تاثیر می گذارند. به همین جهت پیشنهاد می گردد که اختلالات مفصل گیجگاهی فکی در نقاط متفاوت مملکت و در گروههای متفاوت (شغلی، سنی) بخصوص دانشجویان سایر دانشکده ها بررسی شود تا مشکلات و نگرانی های آنها مشخص و برای کاهش آنها اقدام صورت پذیرد.